Het bekeravontuur voor HSG in het seizoen 2019-20 is alweer teneinde. Na de moeizame zege op Moira-Domtoren in de eerste ronde bleek Amstelveen op donderdag 21 november te sterk: 0,5-3,5.
Maar zo kansloos als de uitslag op het eerste gezicht doet vermoeden was het niet helemaal of zelfs helemaal niet. Herman verloor weliswaar hardhandig na een ongelukkige openingsbehandeling waardoor hij twee pionnen op de damevleugel moest inleveren en twee witte torens op de zevende rij toelaten. Zoiets overleef je natuurlijk niet.
Vincent speelde in de tweede zwartpartij keurig remise. Dus moest het verder van onze twee witpartijen komen en daarin hadden we zeker (winst)kansen. Kees leek in het middenspel een veelbelovende stelling te hebben, maar vond niet de juiste voortzetting. In een gelijkstaand eindspel leidde een fout tot een schoolvoorbeeld van een dominant paard ten opzichte van een machteloze loper. De speler van Amstelveen toonde zich een bekwame ruiter.
Ikzelf speelde een gecompliceerde partij. Na een mindere zet van mijn tegenstander in het middenspel kwam ik in het voordeel dat ik wist uit te bouwen tot zich in de tijdnoodfase een drama voltrok.
De tragedie is wellicht het beste te illustreren met de computerevaluaties.
Na zet 36 van wit +3; na zet 36 van zwart +5
Na zet 37 van wit 0.00; na zet 37 van zwart 0.00
Na zet 38 van wit 0.00; na zet 37 van zwart +13
Na zet 39 van wit +12; na zet 38 van zwart +11
Na zet 40 van wit +12; na zet 40 van zwart +12
Na zet 41 van wit 0.00; na zet 41 van zwart +3
Na zet 42 van wit -13; na zet 42 van zwart -13, en vervolgens 0-1.
Een foutenfestival in wederzijdse tijdnood dus waarin altijd de voorlaatste grote fout wint. Maar kansen op een gelijkspel of zelfs meer hebben er zeker in gezeten. Maar soms zit het mee, soms zit het tegen. En dit werd twee dagen later nog maar eens bewaarheid met het Mirakel van Hilversum, zie het verslag van Pascal.
Wim van der Wijk
De gedetailleerde uitslag:
