HSG 1 (KNSB) speelt dit seizoen met twee vrouwen in het team, maar deze derde ronde speelden ze pas voor het eerst tegelijkertijd. Het team dat op bezoek kwam (Caïssa-Eenhoorn 2) bracht ook een vrouw mee waarmee we in totaal op drie schakende vrouwen komen. Toch mooi in het schakende mannenland!
Tijdens de wedstrijd ging de telefoon af van de tegenstander van Yvette. Het volume was zo hard dat de hele zaal dat kon horen. De wedstrijdleider Hugo Kroeze dacht dat het nog een harde regel was en noteerde een nul op het wedstrijdformulier, maar Yvette gaf aan dat ze wel door wilde spelen, want zo wil je toch niet winnen? Teamleider Johan Lindeman gaf aan dat het geen harde regel meer was en er ook geen schaakstelling in beeld was op de smartphone. Het leek hem ook sportiever om door te laten spelen. Persoonlijk heeft hij meer last van pratende mensen dan van een telefoon die een keer af gaat. De partij werd snel remise, ½-½.
Toen ik bij Vincent keek dacht ik dat het na dameruil wel remise zou worden, maar inmiddels begrijp ik dat Vincent meestal dameruil uit de weg gaat en daarna gaat aanvallen. Er kwamen torens bij op de open g-lijn en na een mooi paardoffer kwam de aanval direct van de grond. Het offer werd afgeslagen maar dat werd er niet beter op, daarna was de winst snel binnen, 1½-½.
Pascal over zijn partij:
“Ik kwam met zwart erg prettig uit de opening, en was bezig een aardig initiatief op te bouwen. Het kritieke moment waar ik iets teveel van mijn laatste minuten verspilde is te zien in de afbeelding, die ik net als mijn middelbare schoolles van de week (zie Schaakclinic ) even in een multiplechoicevorm heb omgezet:
Ik keek enige tijd naar optie B (Pf4) , vond dat te onduidelijk en koos voor het veiliger C (Peg3, niets mis mee), maar achteraf denk ik dat mijn eerste idee: Pc3 een stuk handiger was geweest, zodat m’n stukken elkaar niet in de weg staan en ik druk hou.
De partij eindigde met 20…Pg3 21.Tf2 e5 remise. Ik sta goed, maar hoe ik daarvan profiteer was me niet zo duidelijk. Aangezien ik krap in tijd zat en ik gezien had dat meerdere teamgenoten (erg) goed stonden, bood ik remise aan, wat hij inderdaad aannam.”
Tussenstand: 2-1.
Bij Herman dacht ik dat hij een pionnetje voor stond, maar even later had hij al gewonnen. Ik hoorde wat geruchten over een blunder…, 3-1.
De tegenstander van Marieke had zijn (zwarte) paarden aan de rand gezet, Ph4 en Ph5. Daar wist Marieke wel raad mee, ze viel de paarden aan met haar dame en er ging een paard af. Na geforceerde dameruil geloofde haar opponent het wel, 4-1.
Kees speelde Hollands, maar zijn tegenstander wist daar geen raad mee. Hij gebruikte bijna al zijn tijd (1½ uur) voor de openingszetten en dan ook nog g2-g4-g5. Misschien had hij te veel partijen van IM Basman bekeken? Uiteindelijk maakte hij in tijdnood een fout en dat strafte Kees af, 5-1.
Wim bereikte geen voordeel en er was al veel afgeruild: er bleven nog twee dames en veel pionnen over. Wim offerde een pion voor een actieve dame, maar zijn tegenstander kreeg ook een actieve dame. Om te voorkomen dat het helemaal mis zou gaan beruste Wim maar in herhaling van zetten, 5½-1½.
Guido won in het middenspel een kwaliteit en een pion. Dat lijkt dan een simpele overwinning te worden zou je denken, maar zijn tegenstander had wel het loperpaar en die waren actief. Bovendien werkten de stukken van Guido (nog) niet goed samen. Pas na de tijdcontrole kwam de winst in zicht na een pionoffer. De stukken werkten nu wel samen er kwamen nu zoveel dreigingen dat na een paar zetten de strijd toch over was, 6½-1½. Een dikke overwinning!
Kijkend naar de stand, staan we ongedeeld eerste en zijn we één punt los van de rest. Maar eerlijk is eerlijk, we wonnen van de onderste ploegen en in de volgende ronde staat de zware tegenstander Leiderdorp op het menu met GM Daan Brandenburg en andere sterke spelers. We wachten af…
Johan Lindeman, teamcaptain HSG 1
