Afgelopen zaterdag verloor HSG 1 thuis van Santpoort met 3½-4½. Het was zo’n wedstrijd waarbij je vooraf geen idee had wat het zou worden: winnen, verliezen of een gelijkspel?
We speelden met twee invallers en dat was een meevaller, want aanvankelijk hadden we met drie invallers zullen spelen! Gelukkig kon Hans met enige moeite tòch spelen! Sito en Michaël vervingen Pascal en Jorgen die zich hadden afgemeld.
De opstelling
Zoals wellicht bekend, mag je als teamleider de opstelling geheel willekeurig doen: er zijn geen restricties. De sterkste speler mag je zonder protest aan bord 8 zetten en de zwakste aan bord 1. Dat laatste gebeurt nogal eens bij hele zwakke invallers, die worden dan als ‘kop van Jut’ ingezet.
Voor iedere wedstrijd puzzel ik op de opstelling en bekijk de opstellingen van de tegenstanders uit de vorige rondes. Soms krijg ik een verzoek van een speler, zoals nu van Wim die graag tegen GM Harmen Jonkman wilde spelen. Harmen had vier keer aan bord 1 gespeeld en twee keer aan bord 3. Dus zette ik Wim aan bord 1. Verkeerde keuze! GM Jonkman was op bord 3 opgesteld.
De wedstrijd
Johan had zijn verdediging niet helemaal op orde. Zijn tegenstander profiteerde daarvan met een mooi uitgerekend stukoffer. Aanvankelijk dacht Johan nog dat het een rekenfout was van zijn opponent, maar de aanval bleef maar voortduren. Johan kon de reddende zet die de computer wel vond niet vinden en uiteindelijk offerde Johan zijn dame voor toren om niet mat te gaan, maar dat was niet voldoende; de stelling bleef verloren, 0-1.
De afgelopen zes wedstrijden hebben we onze ‘negende’ man gemist. Maar gelukkig kwam uit het niets daar ineens Han van Leeuwen! Onze trouwste fan, die ons in heel Nederland achterna reist, maar door omstandigheden de afgelopen tijd niet kon komen. Het scheelde al direct een punt:
Michaël blunderde simpel een kwaliteit weg. Dacht toen 15 minuten na, waarvan 12 minuten om op te geven. Gelukkig speelde hij door, want veel later in de partij deed zijn tegenstander het niet slim en stond Michaël nog maar één pion achter. Daarna kreeg hij het ook nog voor elkaar om een matnet te breien, 1-1.
Hans verzuchtte na afloop “Vroeger won ik dit soort stellingen”. Hij had remise gespeeld in een stelling waarin zijn tegenstander drie zwakke pionnen had, maar in winst omzetten lukte niet, 1½-1½.
Guido had het heel zwaar tegen GM Harmen Jonkman. Wel een goede ervaring voor onze jongste speler om tegen een GM te spelen. De partij ging lang gelijk op, alleen had Guido nog maar 30 seconden over en dan valt het niet mee om de juiste zetten te vinden. Harmen sloeg op b7 een pion eraf. Het leek of dat niet ging wegens een penning, maar die penning werkte net niet. Daarna ging ook pion a6 eraf. Veel kon Guido daar niet tegenover stellen. Hij probeerde nog iets met dame en loper op de koningsstelling, maar de GM had het goed voor elkaar, 1½-2½.
Kees speelde tegen Daan Haver, de broer van Bas Haver die tegen Wim speelde. Ik ken ze, heb tegen beide spelers al eens gespeeld op het Pinkstertoernooi in Bussum. Sterke tactische spelers. Ook Kees had het moeilijk, een pion minder. Door een onoplettendheid in de tijdnoodfase blunderde Kees een toren weg. In de analyse werd nog een moeizame remisevariant gevonden. 1½-3½.
Wim leed een kansloze nederlaag, althans zo leek het. Thuis achter de computer bleek het allemaal wel mee te vallen. Na een goede opening reageerde Wim niet goed op de opstoot d5 wat Wim een klein voordeeltje op had moeten leveren. Kort voor de tijdcontrole kreeg Wim nog een enorme kans: een onderste rij grap waar Wim nou juist steeds naar zocht, maar het niet zag toen het wel kon. Had Wim het wel gezien dan zou Wim in een klap van alle problemen zijn verlost en zelfs beter staan. Jammer maar helaas, 1½-4½. Geen matchpunten dit keer.
Herman vroeg nadat ik klaar was of hij remise mocht aanbieden. Ik keek eens naar alle borden en zei dat niemand gewonnen stond. Herman speelde door en wist voor de tijdcontrole een pion te winnen. Het eindspel wist Herman verrassend eenvoudig te winnen, 2½-4½.
Sito speelde een lange partij waarbij veel centrumpionnen langs elkaar geschoven waren. Ik verwachtte een remise, maar rond de tijdcontrole wist Sito een vrijpion te creëren, won een belangrijke pion door een trucje en wist met een aardig pionoffer zijn koning te activeren, 3½-4½.
Het scheelde niet eens veel of we hadden gelijkgespeeld of zelfs gewonnen. Goede invalbeurt van Sito en met enig geluk ook van Michaël.
Hoe staan we er nu voor?
Na de overwinning op Soest in de vorige ronde was er een licht optimisme, want vier ploegen stonden op een kluitje onderaan. Als we van Santpoort zouden winnen en die andere ploegen zouden verliezen dan haalden we in één klap drie of vier ploegen in! Alleen… we wonnen niet van Santpoort en die andere ploegen wonnen wel! De situatie is hopeloos schreef ik vorig seizoen toen we er ook heel slecht voor stonden, maar toen wisten we met een ware Houdini act in de laatste ronde ons nog te handhaven. De situatie nu is echter zo ernstig dat één Houdini act al niet meer genoeg is; we moeten er twee hebben! Misschien Hans Klok eens vragen?
Johan Lindeman
