Afgelopen zaterdag reisde HSG 1 met drie invallers af naar Zaandam. De invallers hadden echter allemaal zo hun sterke punten (maar verloren helaas toch). Zo kent Mirko Lukacs ZSC Saende door en door, had Jan Nagel een goede oefenstage bij Tatasteelchess gehad en Han van Leeuwen heeft – op Kees en Wim na – de meeste HSG1 wedstrijden bijgewoond als trouwste supporter van HSG.
Wedstrijdverloop
Met gemiddeld zo’n 150 ratingpunten minder dan de tegenstander wisten we dat het lastig zou worden. Mirko speelde tegen de sterke Joris Moes. Beide spelers waren al vrij snel op onbekend terrein maar ergens ging het verkeerd voor Mirko, hij verloor materiaal en moest opgeven.
Michael de Vos had, naar mijn smaak, een wat rommelige opening op het bord; hetgeen hem volgens mij wel goed ligt. Later in de wedstrijd hoorde hem verzuchten: “Is het weer zover?” terwijl een paard op d5 zijn toren en dame vorkte. Maar toen ik even beter keek stond er nog een loper op g2. Vals alarm dus, en Michael won de partij uiteindelijk.
Onze vaste supporter Han van Leeuwen had aan het begin van het seizoen gezegd dat als het echt nodig zou zijn, hij wel wilde invallen – om te voorkomen dat een bord leeg zou blijven. Nadat ik zo’n beetje alle invallers had benaderd die ik kon bedenken, maakte ik hier dankbaar gebruik van. Vanzelfsprekend kon ik op deze belofte aan, met als toevoeging dat hij zich “voor 500% zou inzetten”.
En die inzet was er zeker. Hoewel Han wat passief uit de opening kwam, had hij een taaie stelling ingenomen. Remise had er zeker ingezeten, als onze Leeuw dames had geruild op zet 34!
Jan Nagel, die al voor de tweede keer dit seizoen inviel, had met wit een scherpe Siciliaanse openingsvariant uitgekozen. Even later waren de dames geruild en had zwart een sterk paard op f4, hoewel de loper van Jan op f1 wel alle velden dekte. Toch wat prettiger voor zwart en dat bleek ook; na een lange taaie strijd moest Jan opgeven.
Dochter Yvette, naast me op bord vier, probeerde met zwart een koningsaanval op te zetten: “Op een bepaald moment heb ik niet slim gespeeld want ik stond volgens Frits op -9. Gelukkig realiseerde ik noch mijn tegenstander dit. We hadden allebei weinig tijd maar ik kon in 1 zet de beoordeling weer gelijk trekken! In het vervolg heb ik een kans op voordeel gemist. Daarna was het remise.”
Zelf was ik voornamelijk geconcentreerd op mijn eigen partij, waardoor ik bord 1 en 2 niet zo goed gevolgd heb. Ik dacht dat Kees wel wat aanvalskansen had, maar wellicht was dat schijn: even later gaf hij op.
Wim was het langste bezig. In een materieel gelijk eindspel zag zijn tegenstander nog kansen en wist die inderdaad in winst om te zetten.
d-pion
Zelf was ik best tevreden over mijn partij, alweer mijn derde overwinning op een rij voor HSG 1. Hoewel volgens de computer niet correct, besloot ik op zet 16 met e5 door te breken en mijn d-pion tot vrijpion te promoveren. Dat pakte goed uit, want uiteindelijk lukte het me om die pion in een dame om te zetten.
Après échecs
Na afloop ging een groot deel van het team – zoals gebruikelijk bij uitwedstrijden – nog uit eten, deze keer bij het uitstekende Chinese restaurant Bamboehof, waar de stand in de competitie natuurlijk ook nog werd geanalyseerd.
Als we de stand in onze klasse bekijken, dan is er weinig aan de hand. We hebben nog genoeg clubs onder ons (en ook voldoende boven ons). Voor mij was het (voorlopig) even de laatste wedstrijd als teamleider, want Michael de Vos neemt het (co-)teamleiderschap van mij over voor de komende wedstrijden, zoals al aan het begin van het seizoen besproken.
Foto’s: Mirko Lukacs, verslag en analyses: Pascal Losekoot
Mooi verslag, Pascal! Bij het invoeren van mijn partij in de computer beleefde ik een oeps-momentje. Op de 33ste zet had ik met een simpele aftrek een kwaliteit kunnen winnen, met een evaluatie van +2,5. Hoe eenvoudig ook, niet gezien, tegenstander ook niet. Gevalletje wederzijdse schaakblindheid, zonder tijdnood nog wel.