De mooie overwinning op Amersfoort in de vorige ronde (5-3) heeft helaas geen vervolg gekregen in de thuiswedstrijd tegen het tweede team van het Leids Schaak Genootschap. De kleine nederlaag 3½ – 4½  was in feite nog tamelijk gelukkig.

Sportief gezien kregen we te veel, reglementair te weinig

Er stond een file op de Schapenkamp en daarbuiten. De wedstrijdleider en de bezoekers uit Leiden hadden er weinig last van, maar wij zelf wel. Uiteindelijk kon de wedstrijd toch om 1 uur precies beginnen. Jorgen kwam vijf minuten te laat en had als eerste verloren, geheel volgens het LIFO-principe: last in first out.

Volgens eigen zeggen miste Jorgen een goede mogelijkheid in een stelling, waar nog weinig aan de hand was. Gezegd moet worden dat LSG2 op oorlogssterkte was opgekomen, met name op de topborden.

Op bord 1 kon Wim van der Wijk geen potten breken, op bord 2 belandde Daan Bes in een verloren paardeindspel met een geïsoleerde dubbelpion. Alleen Kees Nagtegaal kon tenminste de eer redden, maar wel met behulp van zijn tegenstander. Kees had een stuk geofferd tegen een paar pionnen, en toen de witspeler een stuk weggaf had Kees opeens een comfortabele stelling met twee verbonden vrijpionnen. Dat was voor  hem geen probleem. Helaas was de wedstrijd al verloren toen zijn tegenstander opgaf.

Slippertje

Zelf keek ik op bord 5 dankzij een slippertje na de opening tegen een tamelijk hopeloze stelling aan. Ik vreesde al dat alles die middag fout zou gaan en was al van plan hiervan geen verslag te doen. Maar mijn tegenstander miste kans op kans, en toen hij toesloeg deed hij het fout: in plaats van een pion te winnen verloor hij de kwaliteit. Nu was het mijn tegenstander die de smoor  in had, in ieder geval had hij geen behoefte de partij na te spelen.

Ook Carol-Peter Gouw kreeg een vol punt, maar dit was meer loon naar werken. Wel had hij een relatief minder sterke tegenstander. Vincent Pandelaar speelde remise, nadat de witte stelling er tamelijk dreigend had uitgezien, dus moest hij wel tevreden zijn.

Telefoon

Beslissend was de partij van Guido Wagenvoorde op bord tien. Helaas kon hij het eindspel net niet houden. Er was nog een incident met de telefoon van zijn tegenstander, die twee keer piepte. Wij hebben niet geprotesteerd, omdat we zo niet willen winnen, maar we (met name Vincent) vroegen ons wel af waarom de wedstrijdleider niets deed.

Achteraf bleek dat hij in zo’n geval de partij niet verloren wil verklaren. Formeel had hij dat volgens mij wel moeten doen. Een telefoon mag meegenomen worden, maar hoort uit te zijn. Ik kan nergens vinden, dat de wedstrijdleider een andere straf kan geven dan het verlies van de partij. Wellicht dat Vincent hier nog eens zijn licht over kan laten schijnen.

De volgende wedstrijd tegen Kennemer Combinatie 2 zal ons in de race moeten houden voor het behoud van een plaats in de 2e klasse!

Herman van Engen