Voor de tweede keer dit seizoen ging HSG op bezoek bij de schaakvereniging Lonneker, een plaatsje voorbij Enschede, niet ver van de Duitse grens. Wel een eindje rijden, 138 kilometer, maar grotendeels over de A1 en zaterdag 18 februari konden we filevrij doorrijden. We gingen deze keer met een half team op stap, want het betrof een KNSB-bekerwedstrijd (viertal), de kwartfinale in de groepsfase. In een spannend duel verloren we nipt.
De reguliere competitiewedstrijd eindigde in een overwinning voor ons, maar op papier zijn de clubs aan elkaar gewaagd. Het stond vast dat het weer een spannende wedstrijd zou worden. Qua elo was de thuisclub iets sterker.
Teambeleving
De speeldag ligt bij bekerwedstrijden niet vast. De KNSB geeft een uiterste datum aan, waarbinnen de teams tot overeenstemming moeten komen. De onderhandelingen verliepen stroef, Lonneker wilde op een vrijdagavond spelen, maar dat stuitte bij ons op bezwaren in verband met werktijden en reisafstand. En het gaat bij ons ook om een stukje teambeleving naar de spelers toe. We kregen onze zin.
Dus samen op pad op een zaterdag. Lonneker ligt in het vriendelijke Twentse coulisselandschap, met midden in het dorp de kerk, daarvoor een plein en er tegenover een kroeg. Precies zoals het hoort. Wij rijden door naar de ijsbaan, waar de schaakclub zijn onderkomen heeft.
De voertaal is Duits en Nederlands, want veel schakers in de grensstreek eten graag van twee walletjes en spelen zowel in de Nederlandse als de Duitse clubcompetitie.
Op de topborden van het bekerteam van Lonneker twee Duitse schakers. Beide partijen werden beslist op de klok. Kees die op een soepele overwinning leek af te stevenen na kwaliteitswinst, kwam – tegen zijn gewoonte in – ernstig in tijdnood. Hij verspeelde zijn voordeel, had misschien nog remise kunnen maken, maar zijn vlag viel.
Seconde
Na een originele en ogenschijnlijk verdachte (maar OK volgens de computer) bestrijding van een dubbelfianchetto-systeempje kwam ik in het voordeel in het middenspel. Maakte een pionnetje buit, maar miste in tijdnood stukwinst, die overigens niet zo makkelijk was te vinden.
Johan zei na afloop dat hij dacht dat ik ook op tijd zou verliezen, want het schermpje gaf aan dat ik nog een seconde had. Net op tijd voltooide ik mijn zet, waarmee ik op 6 seconden kwam door de bonus van vijf seconden. Hierna ging mijn tegenstander door de vlag, in een stelling die nog wel voor hem remise was te houden. In deze fase was elke uitslag mogelijk geweest. Dus fortuinlijk, maar ik had wel het meeste recht op de zege, moreel gezien, al zeg ik het zelf.
Ook Jorgen speelde een spannende partij. Ging op jacht naar de zwarte koning en trok zich weinig aan van de pionnen die zijn tegenstander op de andere vleugel naar voren schoof. Een van de boertjes bereikte b2 en kon niet meer van promotie worden afgehouden, reden voor Jorgen om met eeuwig schaak de remise veilig te stellen.
De wedstrijd was toen al beslist, want Johan die inviel voor Daan, leed een vrij kansloze nederlaag na een mislukte opening. Hij offerde uit wanhoop nog wel een stuk voor twee pionnen en vage aanvalskansen. Zijn tegenstander neutraliseerde het gevaar echter – voor zover aanwezig – en verzilverde zijn voordeel overtuigend.
Een nipte nederlaag dus, en het einde van het bekeravontuur 2016-2017. Lekker gegeten trouwens, in de kroeg aan het plein tegenover de kerk.
Lonneker (2143) – HSG (2116) 2,5-1,5
Fabian Stotyn 2171 – Kees Nagtegaal 2277 : 1-0
Patrick Wiebe 2214 – Wim van der Wijk 2112: 0-1
Simon Elgersma 2084 – Jorgen Henseler 2042: 0,5-0,5
Arno van Akkeren 2104 – Johan Lindeman 2034: 1-0
Wim van der Wijk
NL 
EN
Toch fijn extern weer eens te winnen.