C.J. Overbeeke 1929 – 2015
Ons erelid Kees Overbeeke is maandagavond 23 februari overleden, op zijn 86ste verjaardag. Volgens Ton Swart had hij zijn verjaardag eerder op de dag nog thuis in de familiekring kunnen vieren. Op de clubavond van donderdag 26 februari is Kees door de aanwezige leden met een minuut stilte en een toespraak van Ton Swart herdacht.
Kees kampte al een tijdje met zijn gezondheid. Hij kon de clubavonden niet meer goed bezoeken, ook vanwege het vervoer van en naar zijn woonplaats Bilthoven. Twee weken geleden werd hij getroffen door een hartaanval waarvoor hij in het ziekenhuis is opgenomen. Hij zou binnenkort voor de tweede keer gedotterd worden, maar dat is er dus niet meer van gekomen.
Ton noemde Kees een clubman in hart en nieren en zo zullen velen hem ook blijven herinneren. Kees werd in 1957 lid van HSG, nadat hij vanuit de provincie Groningen naar Hollandsche Rading was verhuisd waar hij tientallen jaren schoolhoofd was.
Schakende onderwijzer
In ons jubileumboek ‘Mat in de Mediastad’ portretteerde Huib Jochems Kees als ‘de schakende onderwijzer’. Boven het hoofdstuk stond treffend Onmisbare Schakel, (ook) een verwijzing naar zijn jarenlange activiteiten voor ons clubblad De Schakel. Daarnaast vervulde hij tal van bestuursfuncties, twintig jaar lang beheerde Cees het secretariaat van de club. Daarnaast was hij materiaalcommissaris (helaas een hevig onderschatte functie), teamleider en jeugdleider, waarbij zijn achtergrond als onderwijzer natuurlijk goed van pas kwam.
Kees was ook een sterke schaker. In het seizoen 1973/1974 werd hij clubkampioen van HSG. Hij was een groot liefhebber van het koningsloperfianchetto. Met zwart speelde hij Konings-Indisch of Pirc, met wit Konings-Indisch in de voorhand, waarbij hij de zetten in rap tempo uitvoerde. Kees kon mooi opgeven, met een gulle lach en waardering voor het spel van zijn tegenstander. Dit seizoen speelde Kees nog externe wedstrijden in HSG 3.
Buiten zijn eigen partij had hij altijd oog voor de dingen die van belang waren voor de club, ook tijdens het spelen.
Illustratief hiervoor is het prachtige hoofdstuk ‘Cees ruimt kopjes op’ uit ons jubileumboek, waarin Johan Hut zijn nederlaag tegen Kees in de interne competitie beschreef:
Ik kan tegen mijn verlies, ben tolerant, schappelijk, meegaand, menslievend, verdraagzaam, aardig, kortom: ik kan heel wat hebben. Maar wat ik dus heel erg verschrikkelijk vind: Ik heb in 40 minuten verloren van een man die rond loopt, met allerlei mensen gewichtige dingen staat te regelen, op de gang staat te roken, af en toe langs komt om nonchalant een zetje uit zijn mouw te schudden en bovenal voortdurend kopjes loopt op te ruimen.
Na mijn 5e zet: Cees neemt intussen met Michael de Vos gewichtige bestuurszaken door en ruimt een paar kopjes op.
Na zijn 6e zet: Cees opent intussen de envelop van de uit te spelen partij van Bob Sinnema en ruimt een paar kopjes op.
Na mijn 7e zet: Ik voel me sterk en ga een pion offeren. Cees staat intussen op de gang met Piet Koomen een sigaretje te roken en ruimt vervolgens een paar kopjes op.
Na zijn 9e zet: Cees staat te kletsen met Jan Hogenbirk en ruimt een paar kopjes op.
Na zijn 10e zet: Ik realiseer me dat mijn opening definitief is mislukt. Cees deelt intussen een paar wedstrijdbriefjes rond en ruimt een paar kopjes op.
Na mijn 13e zet: Cees praat intussen Bob Sinnema moed in en ruimt een paar kopjes op.
Na zijn 14e zet: De verwoestende klap. Cees bespreekt intussen met Peter Bomli de kopij voor het clubblad en ruimt een paar kopjes op.
Na zijn 15e zet: Ik wil opgeven maar Cees is kopjes aan het opruimen. Ik doe maar weer een zet om hem naar het bord te lokken.
Na zijn 16e zet: Cees wil opstaan om met Wim Drieënhuizen te praten en kopjes op te ruimen, maar ik ben hem net te snel af. Ik geef op. Cees is klaar en gaat kopjes opruimen.
Bewerkt fragment uit: ´Slapeloze nachten, ik heb verloren van de kopjesopruimer´ door Johan Hut, in De Schakel, in 1995.
Wim van der Wijk
Dank aan Wim van der Wijk en Johan Hut voor deze typeringen over een buitengewoon beminnelijk mens. Ik las gisteren pas over het overlijden van Cees. Direct kwamen de herinneringen: zijn lach, zijn liefde voor het schaken, voor HSG, maar ook zijn welgemeende hartelijkheid. In mijn HSG-tijd, toen ik zelf nog jong was, heb ik altijd veel gehad aan de aanwijzingen en opmerkingen van Cees. Want schaken kon hij ook heel goed!
Jeroen van den Berg