Wat er door me heen ging toen ik hoorde dat ik voor de vijfde keer clubkampioen van HSG was geworden? Hoorde? Nou, ik las het, in het schermpje van mijn telefoon. Johan was zo aardig mij een berichtje te sturen, op donderdagavond 1 juni 2023, om 23:20 uur. ,,Ik heb verloren van Mirko, gefeliciteerd met je clubkampioenschap!”
Heel attent van Johan, maar ik ben niet in mijn auto gestapt om toeterend een vreugderitje te maken in de wijk, ik ben niet in de huiskamer op de vloer gaan liggen om als een Novak Djokovic mijn titel te vieren. Wel heb ik voor het slapen gaan nog even een fles ontkurkt, want clubkampioen van HSG worden (laat staan blijven!) is toch wel iets heel bijzonders.
Maar het zat er al aan te komen, alleen in theorie kon het nog mis gaan: als Johan alle drie partijen die hij nog moest spelen zou winnen en ik mijn laatste partij zou verliezen. Sluit nooit de wonderen in de sport uit, toch was ik er vrij zeker van dat het goed zat.
Voordat een zet in de play-offs was gespeeld kreeg ik al van clubgenoten de vraag of ik al clubkampioen was. Op elo was ik huizenhoog favoriet, maar dat is uiteraard onvoldoende om de titel al te kunnen claimen. Dus ik antwoordde terughoudend met een verwijzing naar een geweldig sportcliché: ‘Maar je moet het in zo´n situatie nog wel even doen’. Waarop mijn gesprekspartners uiteraard zonder uitzondering instemmend knikten.
In de play-offs kreeg ik te maken met mijn ervaren teamgenoten Johan en Yvette plus drie spelers die ik gemakshalve maar even de aanstormende ‘oudere jongeren’ van HSG noem. Henk en Mirko plaatsten zich vorig seizoen voor het eerst voor de play-offs. Toeval? Kennelijk niet, want ze schaarden zich nu opnieuw onder de beste zes. In het gezelschap van Thomas, die zelfs kan terugzien op een formidabel eerste volledig seizoen bij HSG.
Korte samenvatting van mijn partijen tegen dit vijftal:
Johan: klein plusje in het middenspel, na een fout van Johan dikke plus in het eindspel: winst.
Yvette: onnauwkeurigheid mijnerzijds in de opening. In plaats van een duurzame plus ging Yvette keihard ‘voor the kill’ met een op zich prachtige loperzet, die mij echter de kans bood op een ontsnapping via eeuwig schaak.
Henk: hij koos voor een interessant maar tweesnijdend initiatief, waarvoor ik een fijne weerlegging vond die pionwinst opleverde. Punt binnengehaald, weliswaar pas na taai verzet.
Thomas: ik nam een gambietpion, hoewel ik wist dat het niet goed was. Thomas speelde de fase daarna ijzersterk en ik kwam totaal verloren te staan. Toch won ik met een truc – die volgens de computer helemaal geen truc was – maar Thomas helemaal van de kaart bracht.
Mirko: niemendalletje, risicoloos de stelling dichtgeschoven om het halfje dat nodig was voor de ongedeelde toernooizege binnen te halen. Je bent pensionadoprof of niet, toch?
Dankzij het vele speurwerk in de HSG-archieven van wijlen Adri Plomp heeft HSG al zijn clubkampioenen sinds 1888-89 op een rijtje. (HSG werd weliswaar in 1887 opgericht, maar toen wisten ze kennelijk nog niet hoe ze een interne competitie, destijds het onderling concours geheten, moesten opzetten. De eerste clubkampioen liet nog een jaartje op zich wachten).
HSG’ers met meer dan vijf clubtitels:
- J.H. Peet, de zoon van HSG-oprichter Jacob Peet: 13 titels.
- Kees Nagtegaal, in onze archieven meestal C. Nagtegaal: 10 titels.
- Henk Vedder: 8 titels (in een ‘schone streep’ van 1990-91 tot en met 1997-98).
- N.M. Boekdrukker: 7 titels.
- P. de Ruiter; 6 titels.
Vijf titels (in chronologische volgorde):
- G.J. Vuurmans
- D.F. de Lange
- mr. dr. J.H.O. graaf Van den Bosch
- Pieter Tolk
- Henk Weenink
- Wim van der Wijk
Vier titels (in chronologische volgorde): W. Hazeu, Ton Swart, Herman van Engen.
Meerdere spelers met drie titels, ik noem er slechts twee: Henny van Oosterom (de broer van Joop had een geduchte concurrent in de persoon van graaf Van den Bosch, wellicht HSG’s beste meervoudig clubkampioen ooit?) en H.D.B. Meyer, de uitvinder van het vlaggetje in de schaakklok en naamgever van de H.D.B. Meyer-opening met zwart tegen zo’n beetje alles 1. … a5; 2 …. b6; 3 … La6 (don’t try this at the club).
Overige statistieken (bij benadering, onder voorbehoud):
Jongste clubkampioen HSG ooit: moeilijk te bepalen zonder uitputtend onderzoek, maar ik doe een gok: J.H. Peet, Joop van Oosterom en Henk Vedder wonnen waarschijnlijk rond hun zeventiende jaar (voor het eerst) de grote beker van HSG. Kees Nagtegaal was net een jaartje ouder, achttien. Daniël en onze andere jeugdtalenten hebben dus nog even om te proberen dit record scherper te stellen.
Oudste clubkampioen HSG ooit: ook lastig, maar ik vermoed Herman van Engen, die omstreeks zijn zeventigste zijn vierde HSG-titel won. Misschien ben ik zelf een ‘goede’ tweede met 67 jaar.
Klassement Still Going Strong: het verschil in het aantal jaren tussen de eerste en laatste titel:
- Kees Nagtegaal, eerste titel seizoen 1976-77, (voorlopig) laatste titel 2010-11 = 34 jaar.
- Wim van der Wijk, eerste titel 1989-90, (voorlopig) laatste titel 2022-23 = 33 jaar.
- J.H. Peet, 1888-89 en 1920-21 = 32 jaar.
Conclusie: Je bent nooit te oud om clubkampioen van HSG te worden!
Wim van der Wijk
P.S. Het indoorseizoen zit er op, het schitterende 17e HSG Open ook. Geen nood, het outdoorseizoen begint donderdagavond 29 juni, wekelijks in de zomermaanden in Pinetum Blijdenstein, van 19:30 uur tot de invallende duisternis. Wellicht letterlijk en figuurlijk een buitenkansje om de clubkampioen eens op zijn nummer te zetten!?
Hieronder mijn partijen uit de play-offs.
NL 
EN
Hoi Wim,
In mijn notatieboekje staat de 27e zet in onze partij , c5 P(e)d5, op zet 20. Dat maakt 25….,De8 en 26. Df3 ook een stuk logischer, gezien ik geen dames wild ruilen (als ik me goed herinner).
Leuke partij van Yvette!
Dank Thomas. Zou kunnen, ik was mijn notatiebiljet kwijt en ik heb de partij op basis van mijn geheugen gereconstrueerd. Ga er nog eens naar kijken, zal het evt. aanpassen, al maakt het voor het beeld van de partij, de gemiste kansen van wit, niet heel veel uit….
Partij Thomas – Wim aangepast, nu met alle zetten in de juiste volgorde. Plus wat commentaar toegevoegd. Ook toegevoegd als ultiem bewijsmateriaal: foto notatieboekje Thomas. Dank Thomas!
Een hele eer! Mooi verslag trouwens. Volgend jaar weer een nieuwe interne.