HSG 1 behaalde in Lonneker een soepele overwinning: 3-5.
Lonneker ligt 5 km ten noorden van Enschede; dicht bij Duitsland dus. En dan krijg je als club te maken met de Duitse schaakcompetitie die (zo heb ik gehoord) ook spelers betaalt. Lonneker trad mede daarom op met drie invallers.
De samenstelling van het HSG1-team is ten opzichte van vorig seizoen op twee plaatsen gewijzigd: Carol-Peter Gouw speelt niet meer bij HSG en Vincent Pandelaar wil alleen zeer incidenteel invallen. Michaël de Vos en Johan Lindeman zijn daarom doorgeschoven vanuit het tweede team.
HSG1 speelde met één invaller: Ernst Jos voor Michaël de Vos.
De speelzaal betrof de kantine van de plaatselijke IJsclub, waarin het steeds warmer werd. Bij winterse omstandigheden ongetwijfeld aangenaam, maar nu was het zweten.
HSG kwam meteen op voorsprong door een overwinning van Kees Nagtegaal. Die voorsprong gaven we daarna niet meer uit handen. Johan Lindeman, de nieuwe teamleider, kreeg een moeilijk in te schatten stelling op het bord. Toen er veel geruild werd nam hij het remiseaanbod graag aan. Bij Ernst Jos was ook al veel geruild en Ernst kreeg ook remise aangeboden. Hoewel teamleider Johan de remise prima vond wilde Ernst het toch nog even proberen, maar na een paar zetten werd toch de vrede getekend: 1-2.
Daarna wist Guido Wagenvoorde zijn tegenstander te verschalken in een vreemde stelling. Guido had met zwart kort gerokeerd en wit had zijn dame op h8 en zijn toren op h7 staan! Toch was er geen doorkomen aan voor wit en eigenlijk speelde wit zonder die dame en toren. Guido wist zijn stukken wèl te activeren en zette hem mat.
Herman van Engen stond al drie pionnen voor en was bezig zijn tegenstander af te slachten. De toeschouwers Kees en Johan zagen al mat-in-zoveel of damewinst, maar Herman koos voor een langere winstweg, die ook won: 1-4. Het eerste matchpunt is binnen!
Nog drie partijen waren bezig en het moest toch wel gek lopen als daar géén halfje bij zat. Toch was het lang wachten. Daan Bes die weinig geschaakt had vertelde hij, had een dichtgeschoven pionnenstelling met twee open lijnen. Toen Daan remise aangeboden kreeg weigerde Daan het aanbod. Teamleider Johan in de zenuwen, maar Daan ondernam een winstpoging door eerst zijn koning naar een veilige plek te spelen en daarna op zoek te gaan naar leuke combinaties met dame en paard tegen dame en loper. Bijna was het gelukt, maar winnen ging net niet. Herhaling van zetten kwam op het bord: remise en de overwinning was een feit! 1½-4½.
Wim van der Wijk zal nog lang nagedacht hebben over zijn partij. In een pikante stelling met (mat)dreigingen over en weer kon Wim’s tegenstander Simon Elgersma (die ook vaak meedeed met het HSG-Open en nog een mei-rating had van 2058) eeuwig schaak geven. Dat deed hij echter niet, maar voorkwam stelselmatig 3x dezelfde stelling om zo ook aan de 40 zetten te komen. Met al die schaakjes pikte hij ook wat materiaal mee. Uiteindelijk besloot hij, om verder te komen, mat te dreigen zonder een schaakje. Wim kon nu geen mat geven maar wel de dames ruilen. Een venijnig eindspel ontstond: Wim een toren en twee pionnen tegen een loper met vier pionnen. Dat had zeker remise kunnen worden, maar iedereen (inclusief Wim) dacht dat de torenpartij kon winnen door een pionnetje te pakken. Helaas: met een blokkade-combinatie kon zijn tegenstander een dame halen. 2½-4½.
Jorgen was in een eindspel beland met toren en loper tegen toren en loper van ongelijke kleur. De remise marges zijn altijd hoog bij ongelijke lopereindspelen. Eerst stond Jorgen in de verdrukking, maar enige tijd later verspeelde zijn tegenstander een loper en waren de torens geruild. En nog steeds was het remise, want Jorgen stond inmiddels wel wat pionnen achter.
Eindstand 3-5.
Johan Lindeman, teamleider
NL 
EN